þu anda hayata dair her tür sorumluluktan nefret ediyorum. yani ben bu ödevi yazabiliceðimi biliyorum hocada bilio. neden yazýorum o zaman ya of.

son olarak da o kadar insan varken, 35 yasinda altin rolex'li bir is adami, çok pis kokan otistik bir inek ve sandaletli bir dinciden olusan ve okula giris ortalamalari 97 olan bir üçlüyle deney yapmak zorunda olmaktan da ciddiyetle tiksiniyorum.

ayni lab asistaninin -ki ben seviodum aslinda onu ama sansini çok zorladi- yarim saat sürücek deney için habire gidip gelerek bizi orada bekletmek suretiyle deney süresini 2 saate çikarmasindan liyakatle teberrüh ediyorum.

yazin sicaginda geç kalicam diye kostura kostura gittidim lab'in asistaninin masasinda yayvan bir sekilde bana bugun lab olmayacagini söylemesinden ve bu esnada onun kafasini koparamamaktan ve bunun yerine "peki iyi günler hocam" diyip allahin sicaginda kapiya kadar yürüyüp otobüs bekleyip iskence çekmekten nefret edercesine nefret ediyorum.